زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

اصالت عدم نسخ





نفی احتمال نسخ آیه یا حدیث می باشد.


۱ - کاربرد اصالت عدم نسخ



اصالت عدم نسخ، از اصول لفظی است. در مورد نسخ دو حالت متصور است: علم به نسخ؛ شک در نسخ.
صورت اول از بحث خارج است، زیرا در صورت علم به نسخ آیات و احکام ، به مقتضای آن عمل می‌شود و اشکالی وجود ندارد، اما در صورت شک در نسخ آیات و یا احکام و احتمال این که آیا فلان آیه یا حکم نسخ شده یا نه، به اصالت عدم نسخ تمسک می‌شود و احتمال وجود نسخ، نفی می‌گردد.

۲ - حجیت اصالت عدم نسخ



درباره این که آیا حجیت اصالت عدم نسخ از باب حجیت استصحاب است یا از باب حجیت اصول لفظی، اختلاف وجود دارد؛
بیشتر اصولیون معتقدند حجیت آن از باب استصحاب نیست، بلکه به سبب اجماعی است که قائم شده بر این که شرط ثبوت نسخ، علم به آن است و احتمال نسخ تاثیری در ثبوت آن ندارد.
[۲] الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، کوثرانی، محمود، ص۶۶.


۳ - پانویس


 
۱. اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۲، ص۵۸.    
۲. الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، کوثرانی، محمود، ص۶۶.
۳. المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۵، ص۲۹۶.    


۴ - منبع



فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۰۰، برگرفته از مقاله «اصالت عدم نسخ».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.